Η περίοδος των πρώτων 6 εβδομάδων μετά τον τοκετό, ορίζεται ως λοχεία. Αποτελεί μια περίοδο κατά την οποία μια πληθώρα σωματικών, συναισθηματικών και ορμονικών αλλαγών πραγματοποιείται. Οι αλλαγές αυτές, σε συνδυασμό με την κούραση, την αυπνία και τις νέες ευθύνες, οδηγούν το μεγαλύτερο ποσοστό των γυναικών (70% – 80%), να χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερη νευρικότητα, μελαγχολία και άγχος.
Οι σύντροφοι είναι σημαντικό να είναι υποστηρικτικοί και ανοιχτοί να συζητήσουν μαζί τους όλα όσα τις προβληματίζουν. Συστήνεται η άδεια του συντρόφου από την δουλειά του μετά τον τοκετό, να είναι τουλάχιστον 2 εβδομάδες. Οι δύο νέοι γονείς θα αναλάβουν ό,τι αφορά την καθημερινή φροντίδα του παιδιού και η βοήθεια από στενούς συγγενείς και φίλους θα αφορά πρακτικά θέματα (φαγητό, εξωτερικές δουλειές, οικιακές δραστηριότητες).
Ο σύντροφος οφείλει να προστατεύσει την λεχώνα από εξωτερικές επιδράσεις, να την ενθαρρύνει να βγει εκτός σπιτιού (και μαζί με το παιδί), να δείχνει ενδιαφέρον για την διατροφή και την ξεκούρασή της, να είναι υποστηρικτικός στην απόφασή της να θηλάσει, να ενημερωθεί για τα πλεονεκτήματα και τις τεχνικές του θηλασμού, να προσφέρει ενθάρρυνση και όχι κριτική. Έρευνες δείχνουν οτι η διάρκεια του θηλασμού εξαρτάται σε πολύ σημαντικό βαθμό από την συναισθηματική και πρακτική στήριξη που ο σύντροφος προσφέρει ενώ γυναίκες που δεν έχουν υποστηρικτικούς συντρόφους είναι πιο πιθανό να ξεκινήσουν τεχνητή διατροφή.
Με έναν υποστηρικτικό και συμμετοχικό σύντροφο, η γυναίκα αισθάνεται ότι μοιράζεται το μεγάλωμα του παιδιού. Νιώθει ασφάλεια και είναι πιο ήρεμη και χαλαρή, ώστε να μπορεί να είναι και συναισθηματικά πιο κοντά στο παιδί. Γίνεται τελικά μια καλύτερη μητέρα!
Τα νεογέννητα έχουν πολύ μεγάλη ανάγκη από επικοινωνία και μάλιστα αναζητούν την ανθρώπινη επαφή. Τους αρέσει να ακούν τους χτύπους της καρδιάς, να νιώθουν το δέρμα των γονιών τους, να τους μυρίζουν και να αντιλαμβάνονται την κίνηση και την δραστηριότητα του σώματος. Η όρασή τους είναι περιορισμένη, καθώς μπορούν να δουν στα 20 – 30 εκατοστά και ασπρόμαυρα, αλλά δείχνουν προτίμηση στα πρόσωπα, παρακολουθούν κινούμενα αντικείμενα, διατηρούν την βλεμματική επαφή και μιμούνται εκφράσεις προσώπου. Το πρώτο διάστημα, ειδικά τα θηλάζοντα νεογέννητα, έχουν πολύ μεγάλη ανάγκη την μητέρα τους. Ωστόσο και ο πατέρας μπορεί να έχει ενεργό ρόλο.
Τί μπορεί να αναλάβει ο πατέρας:
– Το μπάνιο του παιδιού
– Να χαλαρώσει ή να ανακουφίσει το παιδί από πόνους με λίκνισμα, αγκαλιά, ομιλία
– Την καθημερινή φροντίδα του παιδιού (π.χ. αλλαγή πάνας)
– Να έχει δέρμα με δέρμα επαφή με το παιδί του
– Να έχει βλεμματική επαφή
– Μέσω της φυσικής επαφής, της αγκαλιάς και της βλεμματικής επαφής, παρατηρείται μεγαλύτερη προσκόλληση με τον πατέρα.
Συμπερασματικά, ο σύντροφος δεν είναι απλά παρατηρητής, αλλά μπορεί και οφείλει να έχει υποστηρικτικό και ενεργητικό ρόλο, προκειμένου να απολαμβάνει και ο ίδιος τον ρόλο του ως σύντροφος και πατέρας!
Κύρου Μαρία, MSc, Μαία – Σύμβουλος Ομάδων Εγκύων και Λεχωίδων
